PERU 2007

Dag 1: Vertrek

Om 5.20 werd er aan onze bel getrokken, dus 10 minuten te vroeg. Geen nood want we waren klaar.

In Zaventem waren we eerst, maar een tiental minuten later arriveerden de familie Maes. We hadden hen beloofd dat we naar de Business lounge zouden trekken om Michaël zijn goede uitslag (hij studeerde af met onderscheiding) te vieren. Met onze bonnetjes die we van American Express ontvangen hadden trokken we naar daar. Maar….we mochten niet binnen omdat we niet met SN Brussels vlogen maar met Iberia. Niets aan te doen, dus maar een gewoon ontbijt in een bar.

De vlucht naar Madrid verliep goed weliswaar zonder service, maar dat wisten we. In Madrid hadden we twee uur om naar de andere kant van de luchthaven te stappen. Net genoeg om onze reis naar Peru aan te vatten.

Maar de vlucht met Iberia. Wat was me dat. In een oude Airbus 340 met zo een 300 man. Op een trip van 12 uur kwamen ze uitgerekend twee keer rond. Eén keer met het middagmaal en één keer met het avondmaal. Het drinken moest je ondertussen telkens achteraan gaan halen. Je kan je indenken wat een chaos dit was. Toen Jef met 6 lege blikjes en een paar lege bekertjes achteraan stapte om die af te geven, zaten de hostessen rustig hun krant te lezen en te kletsen. Jef vroeg waar hij dit kwijt moest en met een gebaar van… wat vraagt die nu….was het voor Jef welletjes en deponeerde hij zijn vracht op de grond naast hen. Ondertussen brandden er overal lichtjes van mensen die de hostessen riepen maar niemand kwam opdagen. Integendeel, toen ze voorbijliepen deden ze gewoon de lichtjes uit. Stel je voor!!!

Maar, we waren op vakantie en lieten het niet aan ons hart komen.
In Lima stond onze reisgids van Best Tours ons op te wachten. Hij is een perfect tweetalige Vlaming die blijven plakken is aan een plaatselijke schoonheid. Hij is al 3 jaar in Peru. We maakten kennis met onze reisgenoten: 13 Vlamingen en 9 Walen. Dus een perfecte groep. Op de bus naar het hotel wisten we niet wat we hoorden. De gids vertelde ons doodleuk dat we om 3.30 uur zouden gewekt worden om onze vlucht 's anderendaags naar Chiclayo te nemen.

In het hotel kregen we de nationale aperitief aangeboden: de Pisco Sauer Mmmmm heel lekker, weer een nieuwe aperitief om te maken thuis.
Om 8.30 uur zaten we al onder de wol aangezien……….

Dag 2: De site van Sican en Sipan - Museum - Markt van Chiclayo

Inderdaad, om 3.30 uur ging de telefoon om ons te wekken. Aangezien ik de avond voordien te moe was om onze kledij en valiezen een beetje te herorganiseren moest dit nog vlug 's morgens gebeuren. Geen tijd dus om me te wassen en in een ijltempo alles klaar te maken. Na een lekker ontbijt, de Peruaanse keuken heeft geen spectaculaire verschillen met de onze en is wel heel goed, vertrokken we met de bus naar de luchthaven van Lima, om na een tussenlanding in Trujillo te landen in Chiclayo.

We maakten kennis met onze plaatselijke gids, die perfect Frans sprak, en we reden onmiddellijk naar de sites van Sipan. Groot was onze verbazing te vernemen dat er nog veel vroegere beschavingen bestonden dan de Inca's die zelfs technisch bekwamer waren dan deze laatste. Hoe recenter hoe minder mooi hun keramiek werd. De Inca's hebben in feite de Waras, Moches en Chimus gekopieerd en het artistieke verminderde zelfs met de jaren Wij kregen uitstekende uitleg van onze best Tours gids en de Walen van de plaatselijke gids.

Het archeologische erfgoed van de Inca's is zo indrukwekkend dat makkelijk vergeten wordt dat er al eerdere beschavingen tot bloei waren gekomen in Peru. Omdat deze geen geschiedenis hebben nagelaten is veel van wat er over hen bekend is, gebaseerd op hetgeen tijdens opgravingen is gevonden. De bekendste vindplaatsen zijn Sipan en Sican.
We bezochten de meest gekende graftomben. Het juist ontdekte nieuwe graf waar er in onze pers onlangs over geschreven werd mochten we ook aanschouwen maar niet fotograferen. Maar we zouden geen Belgen zijn hadden we daar niets op gevonden. In andere graven lagen overal replica's van de overblijfselen en voorwerpen waar ze … mee naar het hiernamaals gingen. Alle originelen verblijven in het museum in Tucume die 's anderendaags op het programma stond. Daar bevindt zich de grafplaats van de heer van Sipan.

Op de site staan er ook enkele piramides. Niet zoals in Egypte of in Mexico maar toch van vorm een beetje vergelijkbaar. Maar met één verschil: de piramides bestaan uit leem, schelpen en klei, maar er bevinden zich dus geen kamers noch gangen binnenin. Wel leefden ze bovenop die piramides, ze dienden dus om te heersen, hun macht en superioriteit te tonen.

Daarna bezochten we nog een heel verzorgd museum van Sican, waar we de ganse uitleg kregen over de levenswijze van de Moches en de Chimus.

Om 18.00 kwamen we aan in ons hotel waar we opnieuw een aperitief kregen, nu de gewone Pisco. Gans anders, smaakt een beetje naar kaneel maar ook straf spul en bijzonder lekker. Ons avondmaal mocht er zijn en we genoten van de nodige humor. Het gezelschap viel bijzonder goed mee.

Dag 3: Tucume - Trujillo

Om 7.30 zouden we gewekt worden maar we waren beiden al om 6.30 uur wakker om, na een stevig ontbijt, te vertrekken naar de sites van Tucume. Op deze site staan er 24 piramides .We wandelden door een zandvlakte, met een mooie zon als begeleider, naar de site. We beklommen een berg, zodat we van een mooi panoramisch zicht konden genieten alsook van de piramides en de omgeving. De temperatuur was perfect.

Daarna reden we naar het museum van de graftomben van Sipan, waar alle originele overblijfselen en voorwerpen, zoals gouden sierraden, keramieken vazen en kruiken die dienst deden voor rituelen of om hen te begeleiden in het hiernamaals enz. Een pracht van een museum waar het spijtig genoeg verboden was om foto's te nemen.

Na het middagmaal reden we door de woestijn, richting Trujillo, een 3 ½ uur met de bus. Heel speciaal landschap, droog, dor, verlaten.
Ons hotel in Trujillo was bijzonder mooi. Spaanse stijl, heel normaal voor deze stad aangezien het een typische koloniale stad is. De stad werd genoemd naar de geboortestad van Pizarro.

Dag 4: De Tempel van de zon en de maan - De Regenboogtempel - De Chanchantempel - Vissersdorp

Vandaag werden we maar om 8.00 uur gewekt, wat een luxe.

Ons hotel was wel heel mooi en het avondmaal gisterenavond en ontbijt waren super.
Met de bus reden we eerst naar de Tempel van de zon en de maan, gebouwd tijdens de Moche periode, ongeveer een 700 na Chr. Zoals jullie op de foto's kunnen zien hebben de gebouwen die ook met Adobegesteente (leem + klei + schelpen) opgetrokken zijn, onder te tand des tijds geleden. De tempels die vanwege de vorm ook piramides genoemd worden, zijn gebouwd door op elkaar opvolgende Moche generaties. Volgens sommigen één van de grootste Pre Colombiaanse bouwwerken van N en Z Amerika. De kleinere Huanca de la Luna (tempel van de maan) vormt al jaren het werkterrein van archeologen die er achter kwamen dat de Moches een serie tempels boven elkaar hebben gebouwd om zo de piramidevorm te creëren. Er zijn nog prachtige muurschilderingen met felle kleuren te zien. zoals op de foto's ook te zien is.

Daarna reden we naar de regenboogtempel een de tempel opgetrokken door de Chimus.…
s' Middags aten we in een vissersdorp de lekkerste vis en zeevruchten van de ganse regio. Het recept van de marinade van de rauwe vissoorten kregen we niet te pakken, top secret. Mmmmm

Daarna kregen we een demonstratie hoe de plaatselijke vissers de zee bevaren met hun zelfgemaakte rieten boten.

We verlieten de Moche periode en reden naar Chan chan, de grootste stad ter wereld, deze dateert van 1450. Op 20 km² bevinden zich de ruines van 7 vestingwerken omgeven door een zware vestingmuur van adobestenen. De muren zijn voorzien van ingekerfde tekeningen van vissen, zwemvogels, visnetten en manen. De wetenschappers trachten het afbrokkelen tegen te gaan door de bouwwerken in te strijken met polyvinylacetaat. Die stad moet prachtig geweest zijn, maar spijtig zijn de meeste gebouwen zeer fel beschadigd. De restauraties hebben een tijdje stil gelegen en zijn nog maar enkele maanden geleden herstart, aangezien ze ervan overtuigd waren dat er dit jaar opnieuw een El Ninjo fenomeen zou plaatsvinden. Ze waren gelukkig verkeerd want tijdens zo een El Ninjo zijn de beschadigingen zeer groot. Alle verhalen en rituelen die ze teruggevonden hebben tonen aan dat de volkeren dachten dat de El Ninjo gewoon een straf van de Goden waren.

We vlogen 's avonds van Trujillo naar Lima terug. Het was daardoor weer 1 uur ‘s morgens vooraleer we ons bed zagen.

Dag 5: Van Lima naar Ica - De Nascalijnen -

Mamamia, om 6.30 werden we opnieuw gewekt om aan een lange busreis te beginnen richting Nasca.

Onderweg verorberden we dichtbij de Ica duinen, een heerlijke BBQ.

Na nog een tweetal uurtjes gereden te hebben kwamen we aan het vliegtuigveld in Nasca waar de Cesna's ons stonden op te wachten. Per 5 klommen we om beurt in de machines en weg waren we. We zouden nu één van de zovele hoogtepunten van onze reis beleven en zouden vanuit de lucht de Nascalijnen kunnen bewonderen. De Nascalijnen zijn een reeks tekeningen van dieren en geometrische figuren met een doorsnede van 300 m die uitgekrast zijn in de dorre woestijn. De tekeningen zijn naar schatting een 2000 jaar bewaard gebleven en dit door het ontbreken van neerslag. De piloot maakte ons telkens attent wanneer we boven de kolibrie, de walvis, de astronaut, de aap, de hond en nog een paar andere dieren vlogen. Ook zagen we de fameuze lijnen en trapeziums die volgens de Erich von Däniken landingsbanen waren van buitenaardse wezens. Volgens de wetenschapper Maria Reiche die 35 jaar van haar leven besteedde aan de studie van de oorsprong van de lijnen, toonden deze een overeenkomst met de sterrenbeelden en ze beweerde dat dit door de Nascavolkeren een astronomische kalender was. Volgens de Amerikaanse onderzoeker Kosok is dit het grootste astronomieboek ter wereld. Nog anderen beweren dat dit boodschappen zijn voor de Goden om het te laten regenen. We zullen waarschijnlijk nooit weten wat die lijnen, die door toeval in 1939 ontdekt zijn, juist betekenen.

Na een vlucht van een klein half uur stonden we weer aan de grond met weer wat kennis rijker.

s' Avonds aten we in een typisch restaurant waar de Peruanen ons muzikaal vermaakten.

Dag 6: De Nasca Aquaducten - De Pampalijnen - De Duinen van Ica

Om 7 uur werden we gewekt om, na een heerlijk ontbijt, te vertrekken naar de aquaducten van de Nascas. Heel interessant.

Daarna reden we door de woestijn om een stop te maken en de toren te beklimmen, die naar Maria Reiche toren genoemd werd. Van op die toren kan je nog eens een paar dierenfiguren en geometrische lijnen zien in de woestijn. Natuurlijk waren die beter zichtbaar vanuit het vliegtuigje van gisteren. Wat verderop waren er ook tekeningen te zien langs de flank van de berg van een nog vroegere beschaving dan de Nasca's namelijk de Pampa's

Onze volgende stop was het bezoek aan een distillerij waar de Pisco gemaakt wordt. Daar namen we ook ons middagmaal.

Iedereen zat nu uit te kijken naar ons volgend avontuur. We reden naar de grote duinen en stapten in een buggy. Wat een spektakel. Daar zijn geen woorden voor. We stoven de zandduinen die wel een paar honderd meter hoog zijn, op en af. Bergop, bergaf…….. Plots hielden we halt om de liefhebbers van sandboarding hun gading te geven. Ik kon het natuurlijk niet laten om met zo een plank als eerste naar beneden te schuiven (op mijn buik natuurlijk) Daarna volgden Dirk en nog een paar anderen. Heerlijk.

We bewonderden nog de zonsondergang en sloten zo onze dag af.

Dit was echt een schitterende dag.

Morgen weer wat anders

Dag 7: Islas de Ballestas

Opnieuw ging de telefoon om 7.00 uur, om 7.30 de valiezen aan de deur en om 8.00 weg met de bus, een ritme dat we stlletjesaan gewoon worden.

Nu reden we richting haven in El chaca waar we in een speedboot stapten om naar La Reserva National de Paracas op Islas de Ballestas te varen. Duizenden vogels, zoals Pelikanen, Jan van Genten, Aalscholvers waaronder de Roodpootaalscholver, Sternen, Inkastern, Humboldtpinguins, en ook enkele honderden Zeeleeuwen konden we bewonderen, dit was echt de moeite.

Na een coca thee gedronken te hebben om een beetje te bekomen van de kou op het bootje, vertrokken we richting Lima. Een rit van een uur of vier, moesten er geen wegblokkades opgetreden zijn. In Peru zijn er dagelijks stakingen en betogingen. Nu is het de beurt aan het onderwijzend personeel. Ze zouden een examen moeten afleggen om aan te blijven en daar protesteren ze tegen. Het onderwijs is hier allesbehalve, zoals bijvoorbeeld een leraar Engels die zo een drie woorden Engels spreekt is geen uitzondering. We hadden geluk dat er een vriendelijke Peruaan wou voorrijden om langs een binnenweg de blokkade te omzeilen. Met wat zakgeld trachtte hij de vrachtwagens, bussen en gewone voertuigen ter wille te zijn om hen de weg te wijzen. Bij de hoofdweg aangekomen deed hij net hetzelfde in omgekeerde richting.

Om 18.00 uur kwamen we toch aan in Lima, een uur later dan voorzien, waar we opnieuw onze dagelijkse Pisco Sauer kregen. Vroeg onder de wol vandaag is de boodschap want morgenvroeg gingen we om 2.30 uur gewekt worden om het vliegtuig van 5.30 te nemen naar Cusco.

Dag 8: Cusco en de tempels - Cusco centrum

Inderdaad, om 2.30 uur in de morgen rinkelde the wake up dienst. Amaai, geeuw geeuw.

De vlucht naar Cusco zat vol, ook in dit vroege uur. Toen we landden werden we meteen verwelkomd door een temperatuur tegen de 0 graden en een hoogte van 3.600 m . In het begin dachten we dat niemand er last van had, maar…..enkele uren later waren we niet meer zo fit. Ik duizelde dat het een plezier was en gelukkig had ik regelmatig de arm van Dirk en die van Sophie om me recht te houden. Ja, lage bloeddruk gemengd met de ijle lucht van de hoogte speelden me parten, niettegenstaande cocabolletjes en coca thee.. Dirk had daar precies minder last van. We reden naar de ruines van de Inca's en hun fenomenale bouwmethodes.

Daarna richting Cusco waar we de Kathedraal en het klooster van de Dominicanen bezochten. Gelukkig werden de grondvesten bloot gelegd na een aardbeving zodat de bouwwerken van de Inca's te voorschijn kwamen. De tempels zijn heel stevig gebouwd en men kon zo zien waar de ingang was van de Zonnekoning aangezien deze een dubbel portaal had (zie foto)

's Middags werden we verwelkomd in een typisch restaurant. Het eten was heerlijk (Alpacavlees) en Dirk vond de vrouwen super mooi…….

Ik had nog getwijfeld om niet mee te gaan eten, maar ik kwam er helemaal door. Ja, dat dacht ik. In de namiddag hadden we vrij om rond te slenteren in Cusco en mijn benen wogen loodzwaar en ik bibberde van de kou, niettegenstaande het zonnig was en niet zo koud. Dirk was in vorm maar juist dat zijn knieën begonnen te protesteren. Morgen terug vroeg opstaan, naar Machu Pichu. Gelukkig ligt dit ietswat lager en hopen we allemaal dat we geacclimatiseerd zijn.

Dag 9: Machu Picchu

Om 4.45 uur ging die verdomde telefoon, nadat ik misschien één uur had geslapen. Mijn maag ondersteboven en hoofdpijn dat het niet te doen was vanwege de hoogte. Dirk had maar een beetje last den gelukzak. De meesten van onze groep hadden dezelfde symptomen als ik. Nochtans heb ik al geskied op zo een hoogte maar het probleem is dat je er gedropt wordt met een vliegtuig van 0 naar meer dan 3.400 m . Maar met de mooie dag in het vooruitzicht hadden we het er allemaal voor over. Eerst met een busje om daarna de trein te nemen naar het wondermooie Machu Pichu, niet voor niets uitgeroepen als één van de nieuwe zeven wereldwonderen. We hadden ook het zonnetje mee en met een 23 tot 25 graden zagen we eerst de site liggen om deze daarna uitgebreid te bezoeken.

De temperaturen hier verschillen niet zoveel in de winter als in de zomer, er is maar juist een groot verschil 's nachts. Zo kan het aan het Titicacameer meer dan 10 graden vriezen 's nachts en overdag dan 20 graden zijn. Hier is het ook frisjes 's avonds.

Dag 10: Ollantaytambo - Chincero - Stoet ter ere van Santa Carmen - Pisac

Om 7.00 uur rinkelde de telefoon en we mochten nu voor het eerst eens onze valiezen in de kamer laten. Dat deed eens goed om deze avond alles eens ordentelijk te schikken.

We vertrokken richting Ollantaytambo de nog best bewaarde stad uit de Inca tijd. We beklommen de tempels en ruines met terrasbouw maar dat ging niet vanzelf: de hoogte ( 2.800 m ) en de vermoeidheid speelden ons parten, voor de één al iets meer dan voor de ander. We leerden hoe de Inca's leefden en hoe ze (wel hypothesen) een soort telling toepasten met knopen en koorden. Ook hadden ze irrigatiesystemen zodat ze aan landbouw konden doen. Daarna reden we naar Chincero op 3.762 m dus nog 400 m hoger dan Cusco. Hier zijn ook Inca ruines te bezichtigen maar vooral wondermooie berglandschappen. We bezochten ook een plaatselijke markt die ons kleurrijke taferelen opleverden. Na ons middagmaal, begeleid met de Peruviaanse Panfluitspelers, vertrokken we richting Pisac, die ook in de heilige vallei ligt op een hoogte van 2800 m . Hier zagen we de mooiste terrassen uit de Incatijd. In het dorpje zelf werd het feest van Santa Carmen gevierd. Leuk om dat eens mee te maken. Alhoewel het niet moeilijk is om in Peru een feest mee te maken. Ze hebben zo een 12 feesten per jaar en die feesten duren 3 tot 5 dagen. Iedereen loopt er beschonken bij. Moest Michel Vandenbossche zien hoe ze hier te keer gaan met de kiekens krijgt hij een beroerte. Maar voor ons was het heel leuk. Anita sneuvelde vandaag en ze keerden na de middag terug met een taxi naar het hotel. Bij mij is het min of meer over buiten de koppijn die bij ons beiden regelmatig te kop opsteekt.

Onze tiende dag zit erop.

Dag 11: Wiracochatempel - Dansen voor het feest van Santa Carla - La Raya en de rit naar Puno

Om 6.30 uur werden we gewekt en om 7.30 uur waren we al op pad richting Puno aan het Titicaca meer. Onze eerste stop was aan een mooi “Byzantyns” kerkje. In Raqchi (op 3.475 m ) hielden we halt om de tempel gewijd aan Wiracocha de oppergod van de Inca´s te bezoeken. Nog tamelijk bewaard. Je kon nog duidelijk de buitenmuur, het onderste deel van de zuilen en de graanschuren zien. De tempel is gemaakt van adobeblokken (in de zon gedroogde modderblokken) en steen. Ook zijn er restanten te zien van terrassen, bruggen en woonhutten. Het gehele complex had een oppervlakte van 7 km2 en was omringd door een hele dikke muur, die volgens onze gids nog dikker was dan de Chinese.

We hadden een lange weg voor de boeg want de afstand van Yanahuara waar we twee nachten hadden verbleven, was toch een 380 km naar Puno ( 3.827 m )

In La Raya hielden we een stop, omdat dit de hoogste plaats in de Andes is die je kan bezoeken over weg. Deze bedraagt 4.313 m . Alhoewel ik nog niet helemaal op mijn effen was stapte ik toch uit. Vlug een fotootje en zo vlug mogelijk de bus in waar Anita en Jef ook nog zaten, maar alle anderen hadden blijkbaar geen last meer. Ik was vreselijk duizelig en kreeg een barstende koppijn. Brr ik ben niet gemaakt om op dergelijke hoogtes te vertoeven. Dirk daarentegen voelt niets, hij kan daar blijkbaar beter tegen.

We reden nog een dorpje voorbij waar de Santa Carmen volop gevierd werd. We werden meegetrokken om met hen mee te dansen. Maar mijn hart en ademhaling protesteerden en ik mocht 10 keer “gracias” zeggen hij bleef me maar meesleuren op de tonen van de muziek.

Nog wat verder was de straat afgesloten door de plaatselijke “braderij”. De bus deed een omtoer met de drie “zwakkelingen” en alle anderen trotseerden de doortocht door het dorp. We reden nog door het oerlelijke Juliaca, dat voor de toeristen niet veel te bieden heeft. Juliaca ligt op 3800 meter hoogte , zonder in de buurt bergen te hebben wat betekent dat het er bitterkoud kan zijn tot wel -20 s 'nachts. De meeste toeristen passeren Juliaca als zij op weg zijn van Puno naar Cusco. De stad is gekend om zijn cocaïne smokkel en zijn namaakdinges.

Om 18.15 uur kwamen we aan in ons hotel waar ik voor de vierde avond op rij niet mee ben gaan eten. Hopelijk ben ik morgen meer gewoon aan de 3.827 m want dan bevaren we het Titicacameer. Denk nu niet dat ik niet geniet! Peru is een machtig land echt een bezoek waard

Dag 12: Titicacameer - Voettocht op het Taquile eiland

Opnieuw vroeg uit de veren en gans de nacht liggen woelen met een maag dat niet je dat was en een barstende koppijn. Vandaag bezochten we het Titicatameer. Het hoogst bevaarbare meer ter wereld: 3.827 m . Vannacht had het een 5 graden gevroren maar rond 9.00 uur was het al een + 20 graden en op de middag zelfs 22. We werden met riksja's vervoerd naar de haven waar we met een speedboot eerst twee drijvende eilanden bezochten. De Uros leven daar waarlijks op drijvende eilanden gewoon gemaakt mat de wortels van het riet als ondergrond en daarboven kruisgewijs gelegd riet boven elkaar Daarboven maken ze rieten hutjes en leven er op een zeer primitieve manier. Het doet zeer raar aan om daar op te lopen. Dit wil ook zeggen dat het daar in de winter goed vriest en dat er geen verwarming is.

Daarna vaarden we naar het Taquille eiland waar er nog een 350 families leven volgens de tradities uit de 14 de eeuw. We beklommen daar een berg om bij de plaatselijke bevolking ons middagmaal te kunnen verorberen. Maar mens toch, van 3.827 tot 3.995 m klimmen. Dirk zag nogal af met mij. Volledig ten einde adem zijn we toch boven geraakt. We werden wel beloond met een adembenemend zicht van het meer en je kon er de 6.400m hoge bergen zien van Bolivië. De afdaling gebeurde dan met een 700 trappen, maar welke trappen…stenen van alle soorten formaten, van 20 cm dik tot 60 cm dik, dat was dan niet goed voor Dirk zijn knieën. Maar we waren toch niet als laatste beneden.

Morgenavond zitten we opnieuw op zeeniveau, en hoop ik dat al mijn miserie voorbij gaat zijn.

Dag 13: Sillustani - Bezoek aan een plaatselijke familie

Als voorlaatste dag bezochten we nog een laatste site van de Collacultuur gelegen op het schiereilandje in het Ulmayomeer. Het archeologische terrein Sillustani ligt vlak buiten Puno. Hier vonden we de chullpas, de zgn. 'gemetselde graftorens'. Hierin werden de edelen van de Colla bevolking in hurkhouding begraven. De Colla's moeten al voor de Inca's hier geleefd hebben. De grootste graftoren is 12 meter hoog en meet 5 meter in doorsnee. Sommige torens bevatten drie verdiepingen. Wanneer een edelman overleed werd de hele familie gedood en met de edelman begraven. De dichtgemetselde ingang van de chullpa is naar het Oosten gericht: daar waar de zon opkomt. De omgeving van dit schiereiland 'Lago Ulmayo' is zeer indrukwekkend. Een schitterend natuurkader.
Met volle moed begon ik te klimmen maar gaf het op na een 200 m en sprak af, dat ik aan de parkeerplaats van de bus, de groep zou opwachten. In feite heb ik me dat niet beklaagd daar ik onmiddellijk gezelschap kreeg van Peruaanse vrouwen en kinderen. De vrouwen lopen rond al sokken breiend en maakten me natuurlijk warm om er een paar te kopen. Allemaal met tekens en gebarentaal, maar opdringerig zijn ze absoluut niet, ook de kinderen zijn schattig en lief. Ik heb er zelfs geruime tijd met op mijn schoot gezeten, niettegenstaande ze echt vuil waren. Die kinderen leven daar de ganse dag rond de verkoopkraampjes van hun Ouders, en kruipen daar rond op de grond en in het zand.
Na ons middagmaal vertrokken we met de bus naar de luchthaven van Juliaca om er de vlucht naar Lima te nemen. Hopelijk brengt Lima me soelaas. En……wat gebeurde er…..we waren nog niet helemaal geland of al mijn problemen waren van de baan. Wat een opluchting. Eindelijk eens goed eten en eindelijk een rustige nacht in het vooruitzicht. Dirk en ik vertrokken met een plaatselijke taxi naar “Miraflores” de uitgangsbuurt van Lima om daar in een plaatslijk restaurant ons avondmaal te verorberen. We kuierden wat rond in de drukke “beenhouwersstraat” van Lima en lieten ons overhalen om in een visrestaurant binnen te stappen. En het smaakte.

Dag 14: Lima museum - Lima centrum

Niet te geloven, we mochten tot 8.00 uur slapen. Niemand kon dit nog en we zaten allemaal al even vroeg aan het ontbijt.

Onze laatste dag werd gevuld door een bezoek aan het Archeologisch museum waar alle originele kunststukken bewaard worden en ons een duidelijk overzicht gaf over de geschiedenis van Peru en de verschillende beschavingen vóór de komst van de Spanjaarden. Een heel verzorgd museum, echt een bezoek waard en met degelijke uitleg van onze Sebastien kon onze reis heel leerrijk afgesloten worden. Daarna wandelden we nog door Lima met de Plaza San Martin en de Plaza des Armes waar zich het presidentieel paleis en de kathedraal bevinden.

Het minder leuke was dat we opnieuw met Iberia naar huis moesten en dat we een 11 uur lange nachtvlucht voor de boeg hadden.

Maar…….we waren allemaal zo uitgeput dat we toch een deel van de vlucht hebben kunnen slapen zodat we ons niet zo moesten ergeren over het personeel van de Spaanse luchtvaartmaatschappij.

In Madrid hadden we opnieuw wat tijd over, net voldoende om onze geldbeugel nog wat lichter te maken en daarna de vlucht naar “home sweet home” te nemen.

Ons luchthavenvervoer stond op ons te wachten en bracht ons veilig terug thuis.